به نقل از «عصر ایران»

تبدیل مزون عروس به کارگاه تولید پوشک بچه در غزه (+ عکس)

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۹۲۸۳۲

شرایط جنگ در غزه، یک مزون دوخت لباس عروس را به محل تولید انبوه پوشک بچه تبدیل کرده است.

به گزارش عصرایران، خبرنگار رویترز در غزه در گزارشی با تیتر " تولید پوشک به جای لباس عروس... خیاطان غزه اینگونه نیازهای زمان جنگ را برآورده می کنند" نوشت: 

 دو عکس از زنان با لباس عروس، در نمای کارگاه خیاطی در رفح (جنوب منطقه غزه) دیده می شود اما کارگران داخل آن به تهیه و تولید پوشک می پردازند؛ یکی از ملزوماتی که در زمان جنگ کنونی، یافتن آن غیرممکن شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 بیشتر جمعیت 2.3 میلیون نفری منطقه غزه به دلیل حمله نظامی اسرائیل آواره شده اند. بیش از نیمی از آنها در منطقه رفح در نزدیکی مرز با مصر تجمع کرده اند و ساکن شده اند. در این شرایط، کمبود پوشک، زندگی را برای کودکان و والدین آنها سخت کرده است.

"یاسر ابوقراره" صاحب کارگاه خیاطی که اکنون پوشک تولید می کند گفت: "ما 1.5 میلیون آواره در شهر رفح داریم. هیچ پمپرز (پوشک) و چیزی در بازار وجود ندارد که نیازهای مردم را تامین کند."

وی ادامه داد: کمبود پوشک باعث شده قیمت یک بسته در بازار به حدود 200 شیکل (واحد پول اسرائیل - معادل 55 دلار) برسد که برای خانواده هایی که برای تامین غذای کافی نیز مشکل دارند، قیمت بالایی است.

در این کارگاه گروهی از زنان از چرخ خیاطی برای دوخت و تهیه پوشک استفاده می‌کنند. او گفت: منظورم این است که اگر بانک باز باشد، باید وام بگیرند و پمپرز بخرند.

وی افزود: از لباس‌های حفاظتی بازیافتی که مربوط به دوره کرونا بود به‌عنوان ماده‌ای برای ساخت پوشک استفاده می‌کنیم. او ابراز امیدواری کرد این اقلام به خانواده‌ها در تحمل شرایط سخت کمک کند.
وی گفت: ما فقط در مورد کودکان صحبت نمی کنیم، ما برای سالمندان و معلولان نیز پمپرز (پوشک) داریم.

کمبود پوشک برای آوارگانی که در اردوگاه ها زندگی می کنند، تلاش روزانه برای تمیز و خشک نگه داشتن نوزادان و کودکان خردسال را افزایش داده است.
خانم " إيناس المصري"  آواره و مادر دوقلو و یک دختر بزرگتر است که همگی به پوشک نیاز دارند. او برای محافظت از یکی از فرزندانش از پوشکی استفاده می کند که شبیه شورت و ساخته شده از  کیسه پلاستیکی شفاف و صورتی است.

نوزاد در داخل چادر روی زمین گریه می کند در حالی که مادرش تلاش می کند شورت پلاستیکی را با وجود تنگ بودن به او بپوشاند.
ایناس گفت که نمی تواند پوشک به قیمت 180 یا 190 شیکل برای هر بسته بخرد زیرا دوقلوهایش در یک هفته آن را مصرف می کنند.
او افزود: "خب، پس از یک هفته، از کجا می توانم یک بسته دیگر تهیه کنم؟" از کجا می توانم برای فرزندانم پوشک تهیه کنم؟"

 

 

وی ادامه داد: ما اینجا ویران شده ایم. چیزی برای تهیه کردن نداریم. نه لباس و نه چیزی هست. لباس وجود ندارد. هیچ کدام از نیازهای ما فراهم نیست. در خیابان و چادرها پرت شده ایم.
 
"هانی صبح" دیگر آواره در رفح هم می گوید که هر روز در بازار به دنبال پوشک می گردد اما قیمت ها بسیار بالاست.

 جنگ اسرائیل بیشتر مناطق غزه را به ویرانه تبدیل کرده و باعث شده سازمان ملل آن را یک فاجعه انسانی توصیف کند.

خبرگزاری رویترز اضافه کرد: نزدیک به 30 هزار نفر در حملات اسرائیل به غزه کشته شدند. این حمله در واکنش به هجوم افراد مسلح حماس در 7 اکتبر / 15 مهر گذشته انجام شد که منجر به کشته شدن 1200 نفر و دستگیری 250 نفر به عنوان گروگان شد".  

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: پوشک غزه مزون عروس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۹۲۸۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کارکرد انتقادی و راهبری فیلم های مستند کمرنگ شده است

سعید الهی تهیه کننده مستند «قوی دل» گفت: کارکرد راهبری و انتقادی آثار مستند در حال فراموشی و کمرنگ شدن است. متاسفانه شاهد تولیداتی غیرجذاب و منفعل هستیم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سینمای مستند در طول چند سال اخیر فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است؛ از یکسو مطالبه‌گر بودن این حوزه، باعث افزایش انتظارات از آن شده، اما حمایت‌های ضعیف از آن شرایط سختی را برای ادامه کار مستندسازان به وجود آورده است.

اگر پای صحبت مستندسازان بنشینید، سخنان قابل تأملی را بر زبان می‌آورند؛ هزینه‌های تولید به شدت بالا رفته اما برآوردها افزایش‌های حداقلی داشتند. علاوه بر این، محدودیت‌های ورود به بسیاری از موضوعات اجتماعی اقتصادی کار سوژه‌یابی برای بسیاری از مستندسازان را سخت کرده است. اما در نقطه مقابل منتقدین نیز معتقدند که سینمای مستند کارکردهای پیشین خود در حوزه نقد اجتماعی و مطالبه‌گری را تا حدودی از دست داده و ضعیف‌تر شده است.

سیاستمدار انگلیسی: جریان حمایت غرب از اسرائیل معکوس شده است

در بررسی پرونده "بایدها و نبایدهای سینمای مستند در سال 1403" گفت‌وگویی با سعید الهی داریم. او از تهیه‌کنندگان شناخته شده کشور است که با 2 اثر در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت؛ مستند «قوی دل» که توانست جایزه بهترین مستند را از آن خود کند و پیش از این نیز در جشنواره سینما حقیقت تحسین شده بود و فیلم سینمایی «میرو». مستند قوی دل این روزها در بخش هنر و تجربه اکران می‌شود.

الهی ضمن اشاره به اهداف و کارکرد فیلم‌های مستند در اصلاح و ارتقای رفتارهای اجتماعی گفت: مستند با تکیه بر شواهد بصری می‌بایست در مسیر روشنگری و اطلاع رسانی، نگاه مخاطب را نسبت به یک موضوع یا پدیده متمرکز کرده و مردم را به کشف‌های جدید از مفاهیم مرتبط با خود ترغیب کند.

وی با نقد شرایط فعلی در حوزه تولید فیلم مستند اظهار داشت: ماهیت اصلی مستند برخلاف آثار داستانی در این روزها که بیشتر از هر چیزی کارکرد سرگرمی پیدا کرده، در گزندگی و تذکره و تولید فکر و اندیشه و در نهایت تعالی فهم مخاطب است، اما آیا می‌توان امروزه چنین ادعایی کرد؟ در حالیکه فقر مفاهیم فرهنگی و اجتماعی در بین نسل‌های امروز کاملا مشهود است، متاسفانه در بسیاری از آثار مستند حتی با سرمایه‌گذاری برخی دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی شاهد تولیداتی غیرجذاب، منفعل و  حتی بدون راهبرد مفهومی هستیم که فقط روی فرم و تکنیک تمرکز پیدا کرده، نه محتوا و مضمون.

این تهیه‌کننده با بیان اینکه اگر اثر فرهنگی در هر شکلی در تعیین راهبرد و سیاست کلی خود خلایی داشته باشد هیچگاه به یک محصول ماندگار تبدیل نخواهد شد، تاکید کرد: فیلم مستند ازین امر مستثنی نیست و نباید فقط در جذابیت‌های تصویری و تکنیکی متوقف بماند. اطلاع رسانی، آموزش و فرهنگ سازی از طریق فیلم مستند وجوه مختلفی دارد که حداقل در کشوری مانند ایران هرگز در این زمینه کمبودی نخواهیم داشت.

الهی خاطرنشان کرد: تولید مستند در انواع مختلف آن، قابل تحسین  و مورد توجه مردم است؛ چه بسا در تولید برخی از آنها مانند محیط زیست، طبیعت، حیات وحش و... در دهه‌های گذشته تاکنون کوتاهی نیز شده است، اما محور اصلی مستند به معنای نقد مصلحانه و بیان حقایق زیرپوست جامعه را نباید از یاد برد.

تهیه‌کننده بهترین مستند جشنواره‌های فیلم فجر و سینما حقیقت اظهار کرد: حرکت در یک مسیر استراتژیک اگرچه تهدیدات و موانع خاص خود را ممکن است داشته باشد، اما مانند«قوی دل» می‌تواند در نگاهی منصفانه و البته شجاعانه هم نظر داوران و متخصصان امر را جلب کند و هم نظر حاکمیت و اقشار مختلف تماشاگران. نمایش عمومی«قوی دل» فرصتی است برای اینکه به بهانه بازخوانی پرونده جنجالی ورود فرآورده‌های خونی فرانسوی در سه دهه پیش به کشور، ذهن ناخودآگاه مخاطب در نسل‌های مختلف را به مفاهیم ضروری مانند اهمیت دادن انسان‌ها به یکدیگر و پرهیز از فردگرایی‌های افراطی و مرسوم، لزوم نظارت همکان بر عملکرد دولت‌ها، اعتقاد به سلامت سیستم و تلاش عمومی برای رفع کاستی‌ها و از همه مهمتر امیدواری برای اصلاح امور معطوف داشت.

الهی ضمن قدردانی از برنامه‌ریزی مجامعی چون مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و گروه هنر و تجربه برای نمایش اینگونه فیلم‌های کم مخاطب در سینماهای کشور و همسطح با فیلم‌های به اصطلاح تجاری و پرفروش، از مردم دعوت کرد نه به جهت خرید بلیط و کمک به گردش اقتصادی یک فیلم بلکه برای ایجاد فرهنگ صحیح زیست اجتماعی و نیز توسعه اندیشه‌ورزی به همراه خانواده به ویژه نوجوانان خود که در آستانه ورود به جامعه هستند به تماشای«قوی دل» بنشینند.

وی به ضرورت‌های فرهنگی و سینمایی سال 1403 کشور در حوزه مستند پرداخت و گفت: «تولید»، «توزیع» و «نمایش» 3 رکن اصلی در ساخت یک اثر هنری است و تفاوتی هم در شکل اثر ندارد؛ چه نمایشی، چه تجسمی، موسیقی، ادبیات و ... باید در بستر سیاست‌گذاری درست و حرفه‌ای، بعد از تولید به «عرضه» ختم شود و مهمترین دغدغه مستندسازان همین است. جدا از برخی آثار پرهزینه، در دنیای دیجیتال، دیگر تولید مستند چندان پیچیده و گران نیست و این عرصه می‌تواند در بخش تولید و نمایش توسط یک گروه بسیار کوچک هم عمل کند؛ لذا دولت‌ها برای ایفای نقش حاکمیتی خود در بحث نظارت و ممانعت از هرج و مرج‌های احتمالی و ترویج برخی نکاههای التقاطی و انحرافی راهی جز همراهی با جامعه مستندسازان از طریق تامین امکانات و خواسته‌های منطقی و حرفه‌ای آنان ندارند.

الهی در پاسخ به سوالی مبنی بر میزان اثربخشی تولیدات مستند سفارشی توضیح داد: تولیدات سفارشی که اغلب از سوی دستگاه‌های اجرایی صورت می‌گیرد تنها در صورتی جای خود را در ذهن و روح و روان مخاطب باز می‌کنند که علاوه بر بیان غیرمستقیم دستاوردها، از حقیقت گویی و ذکر نکات و حتی تصمیمات اشتباه فاصله نگیرند. تولید فیلم مستند دولتی و سفارشی، دقیقا مانند عملکرد مجموعه‌های روابط عمومی در سازمان‌هاست که اگر تعاملی نباشند و بخواهند به صورت یک طرفه و فارغ از همدلی و هم دردی به خودستایی و دفاع بی منطق از مرکز متبوعه خود بپردازند به حتم مخاطب خود را از دست خواهند داد.

تهیه کننده فیلم سینمایی «میرو» همچنین در خصوص هزینه‌های سرسام آور تولید و کاهش برآوردها توسط بخش دولتی خاطرنشان کرد: صرفه جویی و نگاه اقتصادی در هزینه‌های تولید با پول‌پاشی و ولخرجی‌های بی‌دلیل دو امر جدا از هم است، اما من معتقدم در تولید یک محصول فرهنگی باید همه وجوه در کنار تورم‌های احتمالی در نظر گرفته شود و قواعد خاص ساخت آثار بصری و نمایشی و تفاوت زیاد آن با سایر تولیدات و خدمات اقتصادی و صنعتی و عمرانی، توسط مدیران مربوط لحاظ شود.

وی در پایان ضمن ابراز خوشحالی از حضور موفقیت آمیز مستندهای ایرانی در عرصه بین المللی، مهمترین چالش پیش روی مستندسازان کشور را به ویژه در سال جاری، تورم و گرانی و معیشت و درآمد منظم فعالان این حوزه و در کنار آن بلاتکلیفی آنان در بازگشت سرمایه های تولید دانست و گفت: مستند باید دیده شود تا بتواند علاوه بر تامین مخارج خود پیامش را نیز به مردم انتقال دهد. برنامه ریزی های زودبازده در این مسائل بر عهده دولت است و چشم امید همکاران ما به سازمان سینمایی ست.

 انتهای پیام/